เห็ดหลินจือแดงหมายถึงเชื้อรา แบบหนึ่งที่ขึ้นอยู่ตามไม้ต้นที่เน่าผุพัง เพราะจะเจอะอยู่กว้างขวาง  ในที่สภาพส่วนสูงตั้งแต่ระดับน้ำทะเลจนจวบจนความสูงกว่า  1,000  เมตร ในอุณหภูมิระหว่าง  8 – 38 องศาเซลเซียส  ต่ำกว่า  0  องศาเซลเซียส  เส้นใยและดอกยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้แต่ไม่เจริญเติบโต  เมื่ออากาศเริ่มอุ่นขึ้นก็สามารถเจริญเติบโตหลังจากนั้นได้  เห็ดหลินจือมีชื่อเรียกผิดแผกแตกต่างกันไปในเมืองจีนเรียกว่า  หลิงชิง ไม่ก็หลินจือ  แปลว่า สุดยอดของต้นไม้วิเศษ  สำหรับประเทศไทยเรียกว่า เห็ดกระด้าง เห็ดหั้งขอ เห็ดมะพร้าว  เห็ดแม่เบี้ยงูเห่า เห็ดจวักงู เห็ดนางกวัก แล้วยังแบ่งไปตามพันธุ์ของเห็ด เป็นต้นว่า

ดอกสีเหลือง  เรียกว่า  หวงจือหรือว่าจีนจือ  มีรสหวานชืด  มีสรรพคุณในการบำรุงรักษาประสาท  บำรุงร่างกาย  ระบบถ่ายให้มีความสามารถดีขึ้น

ดอกสีแดง  เรียกว่า  ฉื้อจือไม่ก็ต้นจืน  มีรสขม ใช้เป็นยาแก้การแน่นอก  เลือดตกค้าง  บำรุงหัวใจ  ด้วยว่าผู้เจ็บป่วยที่เป็นโรคภูมิแพ้เรื้อรัง ช่วยซ่อมผู้เจ็บป่วยที่เป็นโรคสมองเสื่อม  พร้อมด้วยเบาหวาน

ดอกสีเขียว  เรียกว่า  ชิงจือ  มีรสชาติขมเล็กน้อย  โดยมากพบในถิ่นที่มีอากาศหนาวใช้ในการเยียวยารักษาโรคหัวใจ

ดอกสีม่วง  เรียกว่า  จื่อจือหรือว่าสีซ็อคโกแลต  มีรสขมเล็กน้อย  มีคุณสมบัติบรรเทาโรคไขข้ออักเสบ  หูอักเสบ

ดอกสีขาว  เรียกว่า  ไป่จือหรือวีจือ  มีรสชาติฉุน  ขมเล็กน้อย  มีคุณสมบัติในการบรรเทาเกี่ยวกับทางเดินหายใจ  ปอด  จมูก  ทำให้หายใจคล่อง

ดอกสีดำ  เรียกว่า   เฮจือหรือเสียนจือ  มีรสชาติเค็มเล็กน้อยไม่ขม  มีสรรพคุณในการขับน้ำตกค้างในร่างกาย  บำรุงไต  ขับถ่ายปัสสาวะ